جمهوری اسلامی‌ایران مصمم است که به «جامعه اطلاعاتی » بپیوندد ، یعنی جامعه ای که در آن همگان می‌تواننددر همة اوقات و همه جا، به منابع اطلاعاتی و ارتباطی، باشرایط مساوی دسترسی داشته باشند. لازمه این کار توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات درهمه ابعاداست.این فناوری نو، با رشد و گسترش شتاب آلود خود، از هم اکنون تمام جنبه‏های زندگی مردم درسراسر جهان را دستخوش تغییر و تحول ساخته است از روشهای زندگی و زیستن تا شیوه‏های کار کردن و آموزش دیدن . در جامعة اطلاعاتی همة فعالیتها، از جمله فعالیتهای دولتی ، تجاری و آموزشی به صورت الکترونیکی درمی‏آیدفرایندهای اجتماعی نوسازی می‌شودو از این رهگذر جامعه به صورتی بنیادی متحول می‌گردد. جریان فزاینده رشد توسعه اطلاعات و ارتباطات و محصولات و کاربردهای گوناگون آن فرصتهای زیادی را برای کشورهای جهان پدیدآورده، و البته فاصله جدیدی را میان کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به وجود آورده است فاصله دیجیتالی . اگر این شکاف و فاصله هر چه زودتر پُر نشود ، آن گاه وارد دوران جدیدی از واپس ماندگی خواهیم شد که حتی تصور پیامدهای آن مایه هراس است . موقعیت و وضعیت کنونی چنان حساس است که بالاترین مقام مسئول کشوردرطرح «توسعه و کاربری فناوری اطلاعات و ارتباطات » ( تکفا) درباره‌آن می‏گوید :«در این بحران اگر لحظه ای چشمها را ببندیم ، دیگر هرگز باز نخواهیم کرد . مجسمه های یخزده‏ای خواهیم بود از جهل، جهل در مقابل دانشی که دیگران مدتهاست در حال فراگیری آنند؛ وما در سرمای این جهل حتی قدرت بیانِ دردهایمان را هم نخواهیم داشت ».درعصر اطلاعات ، دانایی رمز بقاست . در جامعه اطلاعاتی یکایک افراد جامعه می‌باید به دانش روز مجهز باشند. دراین زمینه ، همه بخشهای جامعه اطلاعاتی، یعنی دولت، بخش خصوصی ، جامعة مدنی ، رسانه ها ، و .... وظایفی دارند. دانش آموختنی است ، پس نهادهای آموزشی سنگین‏ترین بار را بر عهده می‌گیرند. وزارت آموزش و پرورش جمهوری اسلامی‌ایران ، به پیروی از سیاستهای کلان، کشور مصمم است که نظام آموزشی ایران را با امکانات و اقتضاهای عصر اطلاعات سازگار سازد و به توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات در همة ارکان این نهاد بسیار گسترده بپردازد. این براستی یک رسالت تاریخی است ، و اگر وزارت آموزش و پرورش بتواند در این عرصه موفق شود ، آن گاه می‌توان گفت که بعد از تبدیل نظام آموزش مکتبخانه ای به نظام مدرسه‏ای کنونی، بزرگترین تحول در نظام آموزشی ایران رخ خواهد داد : تحوّلی که در همه نهادهای دیگر جامعه نیز مؤثر خواهد بود. مقدمات این کار سترگ در وزارت آموزش و پرورش فراهم آمده و بسیاری از برنامه ها و طرحهای پیش بینی شده نیز وارد مرحله اجرایی شده است. 
راه دراز و دشوار آینده
دوسه سالی بیشتر نیست که «توسعه و کاربری فناوری اطلاعات و ارتباطات »، به مثابه یکی از سیاستهای کلان کشور در راه رسیدن به توسعة پایدار و همه جانبه ، مورد توجه بالاترین مقامات مسئول قرارگرفته است.اما براستی ایران درقیاس باکشورهای دیگر،از نظراستفاده ازفناوری اطلاعات و به کار گیری آن،چه مقامی‌دارد؟براساس نخستین رده بندی جهانی که ازطرف « اتحادیه جهانی مخابرات » انجام گرفته،ایران درمیان 178کشور جهان،در رده 87 قرار گرفته است.این نشان می‌دهد که برای رسیدن به معیارهای جهانی در زمینه استفاده از فناوری اطلاعات،چه راه طولانی و دشواری در پیش داریم.در این راه دشوار و دراز،دشوارترین وظیفه بر عهده وزارت آموزش و پرورش است، زیرا استفاده از هرفن و دانشی- از جمله فناوری اطلاعات- مستلزم آموزش است، و در عرصه آموزش، هیچ نهاد دیگری صالحتراز وزارت آموزش و پرورش نیست. همه متخصصان آموزش نیز معتقدند که شیوه های استفاده از فناوری اطلاعات را، حتی تا پیش از دوران دبستان می‏باید به کودکان بیاموزیم تا بتوانند « شهروند هزارة سوم » باشند .